تاثیر کاشت سطوح مختلف 17بتا-استرادیول بر روند رشد و توسعه گنادی و متابولیت های سرم در فیل ماهیان پرورشی

نظر به روند طولانی بلوغ در ماهیان خاویاری، امروزه از راهکارهای مختلف مدیریتی ، تغذیه ای و دستکاری های اندوکراینی محور تولید مثلی برای تحریک رسیدگی جنسی استفاده می شود. فیل ماهیان ماده پرورشی تا سن 14 سالگی به رسیدگی جنسی دست پیدا نمی نمایند و رسیدگی جنسی این ماهیان در مرحله پیش زرده سازی به همراه توسعه ناچیز فولیکولی برای آغاز سنتز استروژن، متوقف می شود. 17- بتا استرادیول یک هورمون ماده ساز بوده که به عنوان یکی از موثرترین هورمون های استروژنی شناخته می شود. مطالعه حاضر به بررسی سطوح مختلف کاشت هورمون استرادیول بر روند توسعه گنادی و متابولیت های سرم در 20 عدد از فیل ماهیان پرورشی سه ساله می پردازد. ماهیان در ابتدا و در پایان مدت مطالعه برای تعیین مرحله رسیدگی جنسی مورد بیوپسی قرار گرفتند. فیل ماهیان این مطالعه به صورت داخل صفاقی هر 5/1 ماه با کپسول هایی که با 3، 6 و 12 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن استرادیول و کوکا باتر به عنوان حامل پر شده بودند موردکاشت قرار گرفتند و ماهیان تیمار کنترل کپسول هایی را که تنها محتوی حامل بود، دریافت نمودند. نمونه برداری خون از ماهیان هر سه هفته پس از ایمپلنت از ناحیه ساقه دمی انجام گرفت. کاشت استرادیول سبب افزایش معنی داری در میزان استرادیول، کلسیم ، تری اسیل گلیسرول، کلسترول و فسفر سرم خون ماهیان گردید (05/0p< ). این امر در حالی بود که کاشت استرادیول کاهش معنی دار سریعی در میزان تستوسترون سرم به همراه داشت (05/0p< ). نتایج این مطالعه موید وجود اختلاف معنی دار در ماهیان هورمون تراپی شده در مقایسه با تیمار کنترل به لحاظ شاخص های رشد (وزن نهایی، wg، bwi، sgr و cf) بود. با تکیه بر مقاطع بافت شناسی و اندازه گیری های انجام گرفته بر روی تخمک ماهیان، عدم کارآیی کاشت استرادیول در فیل ماهیان این مطالعه برای تحریک ماهیان برای دستیابی به رسیدگی جنسی مشخص گردید. بنابراین، ایمپلنت e2به تنهایی برای کاهش زمان رسیدگی در فیل ماهیانی که در مرحله پیش زرده سازی بودند مناسب نیست.